Afgelopen week heb ik een innovatie opdracht voor een thuiszorgorganisatie afgerond en overgedragen. Een e-health project, waarbij ik als projectmanager, samen met het projectteam, de introductie van een medisch hulpmiddel heb begeleid. In het project bleek maar weer eens hoe belangrijk het is om zorg te dragen voor een goede borging.
Na de implementatie van het werken met het medisch hulpmiddel bleef ik ook in de “beheerfase” tijdelijk betrokken bij het vergroten van de inzet van het medisch hulpmiddel. Hiermee slaagden we erin om steeds meer cliënten te ondersteunen in hun dagelijks leven met dit hulpmiddel en creëerden we tegelijkertijd meer tijd voor de zorg medewerkers. Een super resultaat, maar ook kwetsbaar als je dit niet goed borgt.
Tijdens de uitvoer van het project hebben we er als projectteam voor zorggedragen dat deze e-health oplossing vast onderdeel werd van de werkprocessen, het beheer goed was ingericht, alle betrokkenen bekend waren met hun taken en verantwoordelijkheden en dat dit alles ook goed gedocumenteerd was. Hiermee konden we zeer snel schakelen toen er problemen ontstonden bij de wisseling van leverancier. We hadden direct overzicht, wisten waar we moesten ingrijpen en welke acties we moesten nemen voor een soepele overgang naar de ene naar de andere leverancier. We waren door de borging dus goed in staat om, zelfs in deze extreme situatie, te anticiperen op veranderingen.
Uiteindelijk heeft dit erin geresulteerd dat de impact van deze verandering op het zorgproces minimaal bleef bij de overgang. Inmiddels draait het proces weer als vanouds en heb ik nu dus dit project met een gerust hart over kunnen dragen en afscheid genomen van alle mensen waarmee we dit project tot een succes hebben gemaakt. Hier ben ik erg blij mee en heeft mij nog maar eens doen beseffen dat borging misschien wel de belangrijkste stap is in een (innovatie) project!
Kortom, vergeet nooit de laatste trede van de trap. Je kunt er lelijk door vallen.